Dihydrokwercetyna i witamina C
Każdego dnia, nasze organizmy narażane są na ciągły atak uszkadzających czynników znanych jako wolne rodniki. Przeciwutleniacze, zarówno wewnętrzne jak i te pochodzące ze źródeł dietetycznych, generalnie trzymają je w ryzach. Jednak kiedy ta równowaga zostanie zaburzona, może dojść do powstania śmiertelnych chorób takich jak nowotwór, choroba serca, płuc, cukrzyca, choroba Parkinsona, zapalenie stawów, choroba Alzheimera czy udar mózgu.[1]
Dowody naukowe wielokrotnie potwierdziły, że określone związki znajdujące się w świeżych owocach i warzywach skutecznie chronią przed atakiem wolnych rodników.[2] Najsilniejszymi, naturalnymi antyoksydantami można uznać witaminę C i flawonoidy.[3]
Nowe badania sugerują, że flawonoid, zwany dihydrokwercetyną, w połączeniu z witaminą C zapewnia jeszcze potężniejszą, synergiczną ochronę przed stresem oksydacyjnym.
Flawonoidy: "Biologiczne regulatory odporności"
W ostatnim czasie naukowcy przekonują, że za wiele korzystnych właściwości owoców, warzyw, herbaty, a nawet czerwonego wina, odpowiadają zawarte w nich flawonoidy.[4]
Flawonoidy wykonują dwie ważne funkcje w organizmie. Po pierwsze, wzmacniają odpowiedź immunologiczną organizmu na ataki wirusów, alergenów i substancji karcynogennych. Po drugie, działają jako silne przeciwutleniacze, chroniąc przed stresem oksydacyjnym i uszkodzeniami wolnych rodników, które leżą u podstaw wielu chorób (np. chorób neurologicznych, układu krążenia czy cukrzycy). Badania wykazały, że wśród osób, które spożywają więcej flawonoidów śmiertelność w wyniku choroby serca jest mniejsza.[5]
Jedną z najważniejszych właściwości flawonoidów jest zdolność wzmocnienia działania witaminy C, której główną funkcją w organizmie ludzkim jest zmniejszanie niebezpiecznych skutków reakcji utleniania. Niestety, ponieważ jest rozpuszczalna w wodzie, zanim zostanie wydalona, pozostaje w organizmie tylko przez bardzo krótki czas, co ogranicza jej efektywność.[6] Do tej pory, dla utrzymania optymalnych korzyści zalecano przyjmowanie jej w kilku dawkach. Jednak jak wykazano, flawonoidy poprawiają skuteczność i zwiększają stężenie witaminy C w całym organizmie, co oznacza, że przy mniejszej ilości można osiągnąć dłuższe i silniejsze jej działanie. [7]
Dihydrokwercetyna
Jak wykazano dihydrokwercetyna z grupy flawonoidów znacznie wspomaga recyrkulację witaminy C. Co więcej, ogranicza jej dezaktywację czy utlenienie, co pozwala dłużej jej pozostać w organizmie.[8]
W związku z tym, połączenie tych dwóch związków stanowi całkowicie nowy sposób na dostarczanie witaminy C do wymagających ochrony komórek. Obecnie, osoby stosujące suplementację witaminy C mogą zmaksymalizować jej korzyści zdrowotne.
Dihydrokwercetyna zwalcza choroby układu krążenia
Dihydrokwercetyna wspomaga zapobieganie chorobom układu krążenia na kilka sposobów.
Naukowcy wykazali, że hamuje ona peroksydację lipidów - proces, który często prowadzi do miażdżycy.[9] W badaniach przeprowadzonych na zwierzętach zaobserwowano, że po ekspozycji na toksyczne promieniowanie jonizujące nastąpiło zahamowanie peroksydacji lipidów w surowicy krwi i wątrobie.[10] Efekt ten wzmocniły witaminy C i E.[11] Dzięki hamowaniu oksydacji szkodliwych lipoprotein o niskiej gęstości (LDL), dihydrokwercetyna może pomóc w zapobieganiu miażdżycy.[12] Badania sugerują, że dihydrokwercetyna może pomóc zmniejszyć stan LDL poprzez hamowanie tworzenia się apolipoproteiny B, będącej jednym z głównych składników LDL. [13]
Kolejne badania prowadzone na szczurach wykazały, że dihydrokwercetyna zmniejsza również stężenie lipidów w osoczu i wątrobie.[14] Inna forma dihydrokwercetyny znana jako astilbina hamuje ten sam enzym, na który nacelowane są powszechne leki statynowe (takie jak Lipitor® Zocor® i Pravachol®) mające za zadanie obniżyć poziom cholesterolu.[15]
Co więcej, badania przeprowadzone na zwierzętach wykazały, że dihydrokwercetyna zmniejsza również wysokie ciśnienie krwi oraz normalizuje przebiegi elektryczne powiązane z aktywacją komór serca.[16]
Synergiczne działanie witaminy C i dihydrokwercetyny
W odróżnieniu do roślin i większości zwierząt, organizm ludzki sam nie potrafi wyprodukować witaminy C i dlatego musi ją uzyskać ze źródeł zewnętrznych. To doprowadziło niektórych naukowców, w tym noblisty chemika Linus Pauling, do następujących wniosków. Stwierdzili, że ludzie cieszyliby się lepszym zdrowiem, jeśli uzupełniliby swoją dietę o taką ilość witaminy C, jaką proporcjonalnie produkują określone gatunki zwierząt. Co więcej, u starzejących się osób następuje spadek stężenia witaminy C, co może przyczynić się do rozwoju wielu chorób zwyrodnieniowych, takich jak choroba sercowo-naczyniowa, nowotwór, zaburzenia neurodegeneracyjne czy zaburzenia widzenia.[17]
Połączenie witaminy C i dihydrokwercetyny daje ogromną nadzieję osobom pragnącym zachować bądź przywrócić swoje dobre zdrowie. Dlatego w niektórych częściach świata zatwierdzono je nawet jako lek na receptę.
Lek o nazwie Ascovertin (połączenie dihydrokwercetyny i witaminy C) jest powszechnie stosowany w Rosji w leczeniu wielu chorób, do których powstania przyczynia się stres oksydacyjny. Ponieważ charakteryzuje on wiele stanów zwyrodnieniowych, związanych z procesem starzenia się,[18] potencjalne zastosowania Ascovertin są bardzo szerokie.
Dla przykładu, Ascovertin wykorzystuje się w leczeniu udaru, poważnej, często śmiertelnej choroby, do której dochodzi w wyniku zmniejszenia dopływu krwi i tlenu do mózgu. Badania prowadzone na szczurach wykazały, że Ascovertin zmniejsza szkody spowodowane brakiem przepływu krwi. Co więcej, przywraca on prawidłową strukturę i aktywność elektrochemiczną synapsom, które pozwalają komórkom nerwowym przekazywać informacje. [19]
Niedawno Rosyjska Akademia Nauk Medycznych w dwóch próbach klinicznych poddała badaniu działanie Ascovertin na 52 pacjentach z zaburzonym przepływem krwi do mózgu. Lek podawano przez 21 dni. Otrzymany spadek lepkości krwi i tendencji do krzepnięcia przełożył się na poprawę uwagi, pamięci i sprawności umysłowej, zmniejszenie zawrotów głowy, normalizację snu, ulgę w bólu głowy, a także zmniejszenie uczucia zmęczenia.[20] W takiej samej grupie wiekowej badanych, przyjmujących placebo, nie zaobserwowano podobnych zmian.
Ascovertin może również chronić przed niektórymi, szkodliwymi konsekwencjami zawału serca. Badania przeprowadzone na szczurach wykazały, że lek hamuje krzepnięcie krwi i uszkodzenia mózgu, które mogą wystąpić w wyniku ataku serca.[21]
Ascovertin wpływa również korzystnie na tkanki oka. Badania przeprowadzone na szczurach wykazały, że hamuje on uszkodzenia siatkówki wywołane przez światło o wysokim natężeniu.[22]
- Nowatorski bioflawonoid - dihydrokwercetyna, zapewnia wyjątkowe korzyści dzięki zdolnościom wzmacniania prozdrowotnych właściwości witaminy C. Podnosi jej skuteczność dzięki wydłużeniu okresu aktywności biologicznej, zwiększeniu regeneracji i spowalnianiu wydalania z organizmu.
- Dihydrokwercetyna chroni przed rozwojem schorzenia sercowo-naczyniowego poprzez hamowanie kilku etapów procesu chorobowego. Co więcej, wspomaga zdrowie układu nerwowego, zapobiega powikłaniom cukrzycy, chroni wątrobę przed czynnikami indukującymi jej zapalenie, zwalcza zakażenia i tłumi stany zapalne, które mogą prowadzić do zapalenia skóry czy stawów i w konsekwencji bólu.
- Do najlepiej znanych właściwości witaminy C zaliczamy: zapobieganie infekcjom wirusowym, wzmocnienie ochrony przed nowotworem oraz profilaktyka rozwoju choroby układu krążenia i udaru mózgu.
- W niektórych częściach świata, połączenie witaminy C i dihydrokwercetyny jest dostępne pod postacią leku na receptę znanego jako Ascovertin. Lekarze wykorzystują go w leczeniu chorób, których podstawową przyczyną jest stres oksydacyjny. Jak wykazano, lek skutecznie chroni przed udarem mózgu, zawałem serca i uszkodzeniami wzroku wywołanymi przez światło.[/message]
Powszechne zastosowania witaminy C
Witamina C, której obecność od dawna uznaje się za niezbędną dla zachowania zdrowia, wspomaga ochronę przed infekcjami wirusowymi, nowotworami, chorobami układu krążenia, a także udarem mózgu.
- Wirusy. Witamina C jest powszechnie wykorzystywana do wzmacniania ochrony układu immunologicznego przed przeziębieniem i grypą. Profilaktyczne przyjmowanie zmniejsza czas trwania przeziębienia nawet o 14%.[23] Wśród sportowców i żołnierzy, codzienna dawka redukuje częstotliwość występowania przeziębienia o 50%. W ostatnich badaniach przeprowadzonych na myszach z niedoborem witaminy C zaobserwowano większe uszkodzenia tkanek płuc po zakażeniu wirusem grypy. Co więcej, występowała u nich zwiększona ekspresja prozapalnych cytokin. Obserwacje te sugerują, że witamina C jest niezbędna do skutecznej odpowiedzi immunologicznej na infekcje wirusa grypy.[24]
- Nowotwór. Witamina C może wspomagać walkę z nowotworem. Spożywanie dużych ilości wiąże się z mniejszą częstotliwością pojawienia się nowotworu jamy ustnej, gardła, przełyku, żołądka, okrężnicy i płuc.[25] Na podstawie badań przeprowadzonych w 2005 roku przez Narodowy Instytut Zdrowia stwierdzono, że witamina C podawano dożylnie pomogła zabić kilka odmian komórek nowotworowych, co potwierdziły podobne odkrycia Linusa Paulinga.[26] Co więcej, ostatnie badania kliniczne wykazały, że spożywanie dużych dawek jest bezpieczne nawet u osób cierpiących na zaawansowane stadia nowotworu.[27] Jak ujawniły niedawno prowadzone próby, w porównaniu do działania samej witaminy C, połączenie jej z lizyną i proliną, skuteczniej hamuje rozwój komórek nowotworowych.[28]
- Choroby sercowo-naczyniowe i udar mózgu. Badania wykazały, że spożywanie niewielkich ilości witaminy C wiąże się z większym ryzykiem pojawienia się choroby sercowo-naczyniowej. Natomiast ryzyko śmierci w jej wyniku wśród osób, które spożywały duże dawki (z diety bądź suplementów) było o 25-42% niższe. Niektóre badania sugerują, że witamina C pochodząca z suplementu skuteczniej chroni przed chorobami serca niż ta pozyskana z diety. Jak wykazano, wyższy poziom witaminy C w osoczu zmniejsza ryzyko wystąpienia udaru nawet o 29%. Codzienna suplementacja obniża wysokie ciśnienie krwi, które przyczynia się do powstania choroby sercowo-naczyniowej i udaru mózgu.[29]
Dihydrokwercetyna wspomaga zdrowie układu nerwowego
Zarówno mózg, jak i układ nerwowy są szczególnie wrażliwe na szkodliwe działanie wolnych rodników. Z wiekiem, ich uszkodzenia mogą gromadzić się w mózgu, co prowadzi do zaburzeń poznawczych i innych schorzeń, takich jak demencja i choroba Alzheimera. Być może dlatego osoby starsze urodzone w okresie ostatniego wyżu demograficznego, zdają się uważać za jeden ze swoich głównych celów utrzymanie optymalnych funkcji umysłowych. Na szczęście, dihydrokwercetyna zapewnia niezbędną ochronę komórkom mózgowym i nerwowym.
W celu zbadania metod chroniących mózg przed urazami, naukowcy posłużyli się modelowym - zwierzęcym udarem. Jak się okazało, dihydrokwercetyna zahamowała ekspresję enzymów, które prowadzą do zapalenia. Co więcej, pomogła powstrzymać krwinki białe przed atakiem i przylgnięciem do wrażliwych obszarów w mózgu. Działania te, wspomagają neuroprotekcję przed uszkodzeniami oksydacyjnymi, wywołanymi przez wolne rodniki, które często pojawiają się w następstwie niedostarczenia wystarczającej ilości krwi i tlenu do mózgu.[30]
Oprócz zaburzeń poznawczych, które często towarzyszą procesowi starzenia się, również funkcje takie jak postrzeganie, myślenie, mówienie i świadomość mogą ulec upośledzeniu. Ochrona obszarów mózgu, które nadzorują te funkcje to kolejna istotna właściwość dihydrokwercetyny. Podczas pewnego badania, naukowcy odkryli, że zapobiega ona wywołanym przez wolne rodniki uszkodzeniom oksydacyjnym kluczowych komórek nerwowych.[31]
Poprzez ochronę komórek mózgu i ośrodkowego układu nerwowego, dihydrokwercetyna wspomaga profilaktykę niektórych, najpoważniejszych chorób związanych z procesem starzenia się.
Dihydrokwercetyna hamuje stres oksydacyjny i stany zapalne
Dzięki potężnym właściwościom przeciwutleniającym, dihydrokwercetyna może wyszukiwać i niszczyć dwa najniebezpieczniejsze rodzaje wolnych rodników w organizmie: ponadtlenkowe i nadtlenkowe. Dihydrokwercetyna chroni również białe krwinki przed uszkodzeniami środowiskowymi oraz zapobiega obumarciu krwinek czerwonych w wyniku oksydacji. Dzięki temu, układ odpornościowy staje się silniejszy, może agresywniej strzec i chronić istotne komórki w całym organizmie.[32]
Stan zapalny jest kluczowym sprawcą chorób zwyrodnieniowych, takich jak zapalenie stawów, choroby układu sercowo-naczyniowego i nowotwór. Jak wykazano, dihydrokwercetyna posiada zdolność zmniejszenia ilości enzymów wywołujących zapalenie, takich jak cyklooksygenaza-2 (COX-2) oraz hamowania mediatorów zapalnych, w tym cytokin.[33] Enzym COX-2 był przedmiotem intensywnych badań firm farmaceutycznych, które produkują leki takie jak Vioxx® i Celebrex®, których stosowanie wiąże się zaś z powstawaniem śmiertelnych chorób serca. Dihydrokwercetyna może zatem stanowić bezpieczną alternatywę dla niektórych leków farmaceutycznych stosowanych w zwalczaniu stanów zapalnych.
Stan zapalny pojawia się również w wyniku reakcji alergicznych. Jak wykazano, dihydrokwercetyna hamuje uwalnianie histamin, które powszechnie uznaje się za przyczynę większości reakcji alergicznych, a tym samym zmniejsza ich nasilenie. [34]
Dihydrokwercyna zapobiega powikłaniom cukrzycy
Konsekwencje poważnej choroby jaką jest cukrzyca, szczególnie źle odbijają się na wzroku i układzie sercowo-naczyniowym. Dihydrokwercetyna oferuje niezbędne wsparcie dla osób usiłujących powstrzymać lub odwrócić już powstałe powikłania cukrzycy typu II.
Naukowcy zauważyli, że osoby cierpiące na cukrzycę typu II są w grupie zwiększonego ryzyka powstania choroby tętniczej. Po części, odpowiada za to spowodowane przez chorobę zwiększenie zdolności pewnych krwinek białych, zwanych neutrofilami, do przywierania do wyściółki naczyń krwionośnych - śródbłonka.[35] Może to przyczynić się do powstania choroby naczyniowej w całym organizmie, a w szczególności w zasadniczych naczyniach krwionośnych serca. Badania przeprowadzone w Rosji wykazały, że dihydrokwercetyna hamuje prozapalną aktywność neutrofilów u pacjentów z cukrzycą typu II,[36] a tym samym pomaga chronić układ krążenia przed szkodliwymi skutkami choroby.
Jak zaobserwowano u diabetyków, dihydrokwercetyna chroni przed dwoma powszechnymi przyczynami utraty wzroku: zwyrodnieniem plamki żółtej oraz zaćmą. W wyniku zwyrodnienia plamki żółtej dochodzi do uszkodzenia siatkówki, co prowadzi do pogorszenia widzenia centralnego. Dihydrokwercetyna wspomaga przepływ krwi do tej części oka, co chroni przed utratą wzroku. Co więcej, poprzez hamowanie aktywności enzymu w soczewce pacjentów z cukrzycą może zapobiec tworzeniu się zaćmy.[37]
Dihydrokwercetyna chroni przed uszkodzeniami i zapaleniem wątroby
Wiele środków chemicznych używanych do celów przemysłowych i komercyjnych, takich jak dioksyny, dibenzofurany i czterochlorek węgla - działa w wątrobie jak trucizna. Niektóre z nich, poprzez promowanie peroksydacji lipidów, mogą wywoływać toksyczność i zapalenie wątroby.[38] Dzięki silnym właściwościom antyoksydacyjnym, dihydrokwercetyna chroni wątrobę przed toksyczną ekspozycją oraz infekcją wirusową. Jak wykazano w badaniach przeprowadzonych na szczurach, stosowanie suplementacji przez 4 dni przed wystawieniem na działanie chemikaliów, dawniej używanych do suchego mycia i w przemyśle chłodniczym, chroni przed zapaleniem wątroby wywołanym przez toksyny.[39]
Ponadto, jak wykazano w badaniu przeprowadzonym na myszach z uszkodzoną wątrobą, dihydrokwercetyna była skuteczniejsza od witaminy E w hamowaniu zmian biochemicznych, które mogą prowadzić do zapalenia. Blokuje ona produkcję prozapalnego czynnika martwicy nowotworu alfa, jak również infiltrację komórek układu odpornościowego.[40]
Wyniki badań nad dihydrokwercetyną dają również nadzieję w zwalczaniu wirusowego zapalenia wątroby typu A, do zarażenia którego zazwyczaj dochodzi wskutek niehigienicznego przyrządzania posiłków. W badaniach laboratoryjnych wykazano, że dihydrokwercetyna hamuje replikację i patogeniczne skutki wirusa zapalenia wątroby typu A.[41]
Suplementacja dihydrokwercetyny korzystnie wpływa zatem na wątrobę, wspomagając ochronę przed uszkadzającym działaniem toksyn i wirusową infekcją.
Badania potwierdzają skuteczność i bezpieczeństwo
Badania wskazują, że dihydrokwercetyna jest wysoce skuteczna i bezpieczna w stosowaniu, a niektóre wyniki sugerują nawet, że jest bezpieczniejsza niż jej kuzynka - kwercetyna.[42] Podczas testów prowadzonych na szczurach, nie wystąpiły żadne toksyczne efekty, nawet dużych dawek podawanych przez dłuższy okres.[43]
Dihydrokwercyna łagodzi stany zapalne i ból stawów
Najpowszechniejsze rodzaje zapalenia stawów wynikają albo z wywołanego przez zapalenie uszkodzenia chrząstki stawowej (choroba zwyrodnieniowa stawów), bądź autoimmunologicznego ataku organizmu na własne tkanki (reumatoidalne zapalenie stawów). Dihydrokwercetyna może być pomocna przy obu tych stanach.[44]
Jednym z istotniejszych sposobów zapobiegania powstania zapalenia stawów dihydrokwercetyny jest blokowanie ekspresji zapalnych związków biochemicznych. Jak wykazano, pozwala to zapobiec rozwojowi autoimmunologicznego zapalenia stawów.[45] Co więcej, dihydrokwercytyna hamuje tworzenie aktywnych komórek odpornościowych, co może być skuteczne w leczeniu różnych chorób autoimmunologicznych, w tym reumatoidalnego zapalenia stawów.[46]
Jak wykazano w badaniach prowadzonych na myszach, dihydrokwercetyna silniej niż aspiryna czy paracetamol (Tylenol®) hamuje ból i stan zapalny.[47]
Dihydrokwercetyna zapewnia wsparcie układu immunologicznemu
Badania wskazują, że dihydrokwercetyna może wspomagać walkę z dwoma poważnymi rodzajami infekcji - zapaleniem płuc i HIV.
Naukowcy zbadali wpływ działania dihydrokwercetyny u pacjentów z ostrym zapaleniem płuc. Jak wykazano, osoby poddane standardowej terapii wzbogaconej o przeciwutleniającą formułę, zawierającą dihydrokwercetynę, znacznie szybciej odzyskiwali zdrowie w porównaniu do badanych przechodzących tradycyjny cykl leczenia.[48]
Wstępne testy mogą sugerować również, że dihydrokwercetyna odgrywa ważną rolę w walce z wirusem HIV. W postaci roślinnego ekstraktu uzyskanego z kory chińskiego orzecha, selektywnie niszczy komórki zainfekowane ludzkim wirusem niedoboru odporności.[49] Co więcej, hamuje aktywność enzymu, który wirusy takie jak HIV potrzebują do kopiowania swojego materiału genetycznego.[50]
Dihydrokwercetyna łagodzi podrażnienia skóry
Jak wykazały badania, dihydrokwercetyna hamuje działanie różnych związków biochemicznych, które przyczyniają się do powstania zapalenia skóry.[51] Łagodzi stany zapalne poprzez stymulowanie silnych, przeciwzapalnych cytokin znanych jako IL-10,[52] które pomagają zredukować reakcje nadwrażliwości na czynniki zewnętrzne, będące częstą przyczyną zapalenia skóry.
Podsumowanie
Połączenie dihydrokwercetyny i witaminy C jest w dzisiejszych czasach łatwo dostępne pod postacią efektywnego suplementu.
Istotne dowody naukowe wskazują, że to nowatorskie połączenie daje silną, synergiczną ochronę przed niektórymi powszechnymi i groźnymi schorzeniami pojawiającymi się z wiekiem, takimi jak choroby sercowo-naczyniowe, neurologiczne czy cukrzyca. Codzienna suplementacja witaminy C i dihydrokwercetyny to prosty sposób aby wzmocnić naturalne, przeciwutleniające mechanizmy obronne organizmu.
Materiał wykorzystany za zgodą Life Extension. Wszelkie prawa zastrzeżone.
1. Kregel KC, Zhang HJ. An integrated view of oxidative stress in aging: basic mechanisms, functional effects and pathological considerations. Am J Physiol Regul Integr Comp Physiol. 2006 Aug 17.
2. Harman D. Free radical theory of aging: an update: increasing the functional life span. Ann NY Acad Sci. 2006 May;1067:10-21.
3. Valko M, Leibfritz D, Moncol J, Cronin MT, Mazur M, Telser J. Free radicals and antioxidants in normal physiological functions and human disease. Int J Biochem Cell Biol. 2006 Aug 4; [Epub ahead of print]
4. Halvorsen BL, Carlsen MH, Phillips KM, Bohn SK, Holte K, Jacobs DR Jr, Blomhoff R. Content of redox-active compounds (ie, antioxidants) in foods consumed in the United States. Am J Clin Nutr. 2006 Jul;84(1):95-135.
5. Available at: http://en.wikipedia.org/wiki/Bioflavonoids. Accessed October 10, 2006.
6. Ross JA, Kasum CM. Dietary flavonoids: bioavailability, metabolic effects, and safety. Annu Rev Nutr. 2002;22:19-34.
7. Hertog MG, Kromhout D, Aravanis C, et al. Flavonoid intake and long-term risk of coronary heart disease and cancer in the seven countries study. Arch Intern Med. 1995 Feb 27;155(4):381-6.
8. Knekt P, Kumpulainen J, Jarvinen R, et al. Flavonoid intake and risk of chronic diseases. Am J Clin Nutr. 2002 Sep;76(3):560-8.
9. Landrault N, Larronde F, Delaunay JC, et al. Levels of stilbene oligomers and astilbin in French varietal wines and in grapes during noble rot development. J Agric Food Chem. 2002 Mar 27;50(7):2046-52.
10. Available at: http://en.wikipedia.org/wiki/Vitamin_c. Accessed October 10, 2006.
11. Vinson JA, Bose P. Comparative bioavailability to humans of ascorbic acid alone or in a citrus extract. Am J Clin Nutr. 1988 Sep;48(3):601-4.
12. Harper KA, Morton AD, Rolfe EJ. Phenolic compounds of black currant juice and their effect on ascorbic acid. III Mechanism of ascorbic acid oxidation and its inhibition by flavonoids. J Food Tech. 1969;4:255-67.
13. Nijveldt RJ, van NE, van Hoorn DE, et al. Flavonoids: a review of probable mechanisms of action and potential applications. Am J Clin Nutr. 2001 Oct;74(4):418-25.
14. van der LB, Bachschmid M, Spitzer V, et al. Decreased plasma and tissue levels of vitamin C in a rat model of aging: implications for antioxidative defense. Biochem Biophys Res Commun. 2003 Apr 4;303(2):483-7.
15. Jacob RA, Sotoudeh G. Vitamin C function and status in chronic disease. Nutr Clin Care. 2002 Mar;5(2):66-74.
16. Bsoul SA, Terezhalmy GT. Vitamin C in health and disease. J Contemp Dent Pract. 2004 May 15;5(2):1-13.
17. Logvinov SV, Pugachenko NV, Potapov AV, et al. Ischemia-induced changes in synaptoarchitectonics of brain cortex and their correction with ascovertin and Leuzea extract. Bull Exp Biol Med. 2001 Oct;132(4):1017-20.
18. Plotnikov MB, Logvinov SV, Pugachenko NV, et al. Cerebroprotective effects of diquertin and ascorbic acid. Bull Exp Biol Med. 2000 Nov;130(11):1080-3.
19. Plotnikov MB, Plotnikov DM, Aliev OI, et al. Hemorheological and antioxidant effects of Ascovertin in patients with sclerosis of cerebral arteries. Clin Hemorheol Microcirc. 2004;30(3-4):449-52.
20. Plotnikov MB, Plotnikov DM, Alifirova VM, et al. Clinical efficacy of a novel hemorheological drug ascovertin in patients with vascular encephalopathy. Zh Nevrol Psikhiatr Im SS Korsakova. 2004;104(12):33-7.
21. Plotnikov MB, Aliev OI, Maslov MJ, Vasiliev AS, Tjukavkina NA. Correction of the high blood viscosity syndrome by a mixture of Diquertin and ascorbic acid in vitro and in vivo. Phytother Res . 2003 Mar;17(3):276-8.
22. Plotnikov MB, Aliev OI, Maslov MJ, Vasiliev AS, Tjukavkina NA. Correction of haemorheological disturbances in myocardial infarction by diquertin and ascorbic acid. Phytother Res. 2003 Jan;17(1):86-8.
23. Logvinov SV, Plotnikov MB, Varakuta EY, et al. Effect of ascovertin on morphological changes in rat retina exposed to high-intensity light. Bull Exp Biol Med. 2005 Nov;140(5):578-81.
24. Potapovich AI, Kostyuk VA. Comparative study of antioxidant properties and cytoprotective activity of flavonoids. Biochemistry (Mosc.). 2003 May;68(5):514-9.
25. Haraguchi H, Mochida Y, Sakai S, et al. Protection against oxidative damage by dihydroflavonols in Engelhardtia chrysolepis. Biosci Biotechnol Biochem. 1996 Jun;60(6):945-8.
26. Kostyuk VA, Potapovich AI. Antiradical and chelating effects in flavonoid protection against silica-induced cell injury. Arch Biochem Biophys. 1998 Jul 1;355(1):43-8.
27. Wang YH, Wang WY, Chang CC, et al. Taxifolin ameliorates cerebral ischemia-reperfusion injury in rats through its anti-oxidative effect and modulation of NF-kappa B activation. J Biomed Sci. 2006 Jan;13(1):127-41.
28. Soliman KF, Mazzio EA. In vitro attenuation of nitric oxide production in C6 astrocyte cell culture by various dietary compounds. Proc Soc Exp Biol Med. 1998 Sep;218(4):390-7.
29. Bito T, Roy S, Sen C,K et al. Flavonoids differentially regulate IFN gamma-induced ICAM-1 expression in human keratinocytes: molecular mechanisms of action. FEBS Lett. 2002 Jun 5;520(1-3):145-52.
30. Devi MA, Das NP. In vitro effects of natural plant polyphenols on the proliferation of normal and abnormal human lymphocytes and their secretions of interleukin-2. Cancer Lett. 1993 May 14;69(3):191-6.
31. Bronner C, Landry Y. Kinetics of the inhibitory effect of flavonoids on histamine secretion from mast cells. Agents Actions. 1985 Apr;16(3-4):147-51.
32. Kravchenko LV, Morozov SV, Tutel’yan VA. Effects of flavonoids on the resistance of microsomes to lipid peroxidation in vitro and ex vivo. Bull Exp Biol Med. 2003 Dec;136(6):572-5.
33. Teselkin YO, Babenkova IV, Tjukavkina NA, et al. Influence of dihydroquercetin on the lipid peroxidation of mice during post-radiation period. Phytotherapy Research. 1998;12:517-9.
34. Vasiljeva OV, Lyubitsky OB, Klebanov GI, Vladimirov YA. Effect of the combined action of flavonoids, ascorbate and alpha-tocopherol on peroxidation of phospholipid liposomes induced by Fe2+ ions. Membr Cell Biol. 2000;14(1):47-56.
35. Kostyuk VA, Kraemer T, Sies H, Schewe T. Myeloperoxidase/nitrite-mediated lipid peroxidation of low-density lipoprotein as modulated by flavonoids. FEBS Lett. 2003 Feb 27;537(1-3):146-50.
36. Casaschi A, Rubio BK, Maiyoh GK, Theriault AG. Inhibitory activity of diacylglycerol acyltransferase (DGAT) and microsomal triglyceride transfer protein (MTP) by the flavonoid, taxifolin, in HepG2 cells: potential role in the regulation of apolipoprotein B secretion. Atherosclerosis. 2004 Oct;176(2):247-53.
37. Igarashi K, Uchida Y, Murakami N, Mizutani K, Masuda H. Effect of astilbin in tea processed from leaves of Engelhardtia chrysolepis on the serum and liver lipid concentrations and on the erythrocyte and liver antioxidative enzyme activities of rats. Biosci Biotechnol Biochem. 1996 Mar;60(3):513-5.
38. Chen TH, Liu JC, Chang JJ, et al. The in vitro inhibitory effect of flavonoid astilbin on 3-hydroxy-3-methylglutaryl coenzyme A reductase on Vero cells. Zhonghua Yi Xue Za Zhi (Taipei). 2001 Jul;64(7):382-7.
39. Tikhonov VP, Makarova MN, Zajtseva MA, Makarov VG. Efficacy of (±)-taxifolin from Larix sibirica (Mûnchh.) Ledeb. on blood pressure in experiments in vivo. Planta Med. 2006;72:174.
40. Wang YH, Wang WY, Liao JF, et al. Prevention of macrophage adhesion molecule-1 (Mac-1)-dependent neutrophil firm adhesion by taxifolin through impairment of protein kinase-dependent NADPH oxidase activation and antagonism of G protein-mediated calcium influx. Biochem Pharmacol. 2004 Jun 15;67(12):2251-62.
41. Dok-Go H, Lee KH, Kim HJ, et al. Neuroprotective effects of antioxidative flavonoids, quercetin, (+)-dihydroquercetin and quercetin 3-methyl ether, isolated from Opuntia ficus-indica var. saboten. Brain Res. 2003 Mar 7;965(1-2):130-6.
42. van Oostrom AJ, van Wijk JP, Sijmonsma TP, Rabelink TJ, Castro CM. Increased expression of activation markers on monocytes and neutrophils in type 2 diabetes. Neth J Med. 2004 Oct;62(9):320-5.
43. Fedosova NF, Alisievich SV, Lyadov KV, et al. Mechanisms underlying diquertin-mediated regulation of neutrophil function in patients with non-insulin-dependent diabetes mellitus. Bull Exp Biol Med. 2004 Feb;137(2):143-6.
44. Haraguchi H, Ohmi I, Fukuda A, et al. Inhibition of aldose reductase and sorbitol accumulation by astilbin and taxifolin dihydroflavonols in Engelhardtia chrysolepis. Biosci Biotechnol Biochem. 1997 Apr;61(4):651-4.
45. Haraguchi H, Ohmi I, Masuda H, et al. Inhibition of aldose reductase by dihydroflavonols in Engelhardtia chrysolepis and effects on other enzymes. Experientia. 1996 Jun 15;52(6):564-7.
46. Batt AM, Ferrari L. Manifestations of chemically induced liver damage. Clin Chem. 1995 Dec;41(12 Pt 2):1882-7.
47. Teselkin YO, Babenkova IV, Kolhir VK, et al. Dihydroquercetin as a means of antioxidative defence in rats with tetrachloromethane hepatitis. Phytother Res. 2000 May;14(3):160-2.
48. Wang J, Zhao Y, Xu Q. Astilbin prevents concanavalin A-induced liver injury by reducing TNF-alpha production and T lymphocytes adhesion. J Pharm Pharmacol. 2004 Apr;56(4):495-502.
49. Xu Q, Wu F, Cao J, et al. Astilbin selectively induces dysfunction of liver-infiltrating cells—novel protection from liver damage. Eur J Pharmacol. 1999 Jul 14;377(1):93-100.
50. Closa D, Torres M, Hotter G, et al. Prostanoids and free radicals in Cl4C-induced hepatotoxicity in rats: effect of astilbin. Prostaglandins Leukot Essent Fatty Acids. 1997 Apr;56(4):331-4.
51. Biziagos E, Crance JM, Passagot J, Deloince R. Effect of antiviral substances on hepatitis A virus replication in vitro. J Med Virol. 1987 May;22(1):57-66.
52. Gupta MB, Bhalla TN, Gupta GP, Mitra CR, Bhargava KP. Anti-inflammatory activity of taxifolin. Jpn J Pharmacol. 1971 Jun;21(3):377-82.
53. Cai Y, Chen T, Xu Q. Astilbin suppresses collagen-induced arthritis via the dysfunction of lymphocytes. Inflamm Res. 2003 Aug;52(8):334-40.
54. Yan R, Xu Q. Astilbin selectively facilitates the apoptosis of interleukin-2-dependent phytohemagglutinin-activated Jurkat cells. Pharmacol Res. 2001 Aug;44(2):135-+9.
55. Cechinel-Filho V, Vaz ZR, Zunino L, Calixto JB, Yunes RA. Antinociceptive and anti-oedematogenic properties of astilbin, taxifolin and some related compounds. Arzneimittelforschung. 2000 Mar;50(3):281-5.
56. Kolhir VK, Bykov VA, Teselkin YO, et al. Use of a new antioxidant diquertin as an adjuvant in the therapy of patients with acute pneumonia. Phytotherapy Research. 1998;12:606-8.
57. Min BS, Lee HK, Lee SM, et al. Anti-human immunodeficiency virus-type 1 activity of constituents from Juglans mandshurica. Arch Pharm Res. 2002 Aug;25(4):441-5.
58. Chu SC, Hsieh YS, Lin JY. Inhibitory effects of flavonoids on Moloney murine leukemia virus reverse transcriptase activity. J Nat Prod. 1992 Feb;55(2):179-83.
59. Fei M, Wu X, Xu Q. Astilbin inhibits contact hypersensitivity through negative cytokine regulation distinct from cyclosporin A. J Allergy Clin Immunol. 2005 Dec;116(6):1350-6.
60. Cai Y, Chen T, Xu Q. Astilbin suppresses delayed-type hypersensitivity by inhibiting lymphocyte migration. J Pharm Pharmacol. 2003 May;55(5):691-6.
61. Bjeldanes LF, Chang GW. Mutagenic activity of quercetin and related compounds. Science. 1977 Aug 5;197(4303):577-8.
62. Nagao M, Morita N, Yahagi T, et al. Mutagenicities of 61 flavonoids and 11 related compounds. Environ Mutagen. 1981;3(4):401-19.
63. Booth AN, Deeds F. The toxicity and metabolism of dihydroquercetin. J Am Pharm Assoc Am Pharm Assoc (Baltim.). 1958 Mar;47(3, Part 1):183-4.
64. Available at: http://lpi.oregonstate.edu/infocenter/vitamins/vitaminC/. Accessed October 11, 2006.
65. Li W, Maeda N, Beck MA. Vitamin C deficiency increases the lung pathology of influenza virus-infected gulo-/- mice. J Nutr. 2006 Oct;136(10):2611-6.
66. Chen Q, Espey MG, Krishna MC, et al. Pharmacologic ascorbic acid concentrations selectively kill cancer cells: action as a pro-drug to deliver hydrogen peroxide to tissues. Proc Natl Acad Sci USA. 2005 Sep 20;102(38):13604-9.
67. Riordan HD, Casciari JJ, Gonzalez MJ, et al. A pilot clinical study of continuous intravenous ascorbate in terminal cancer patients. PR Health Sci J. 2005 Dec;24(4):269-76.
68. Roomi MW, Ivanov V, Kalinovsky T, Niedzwiecki A, Rath M. Inhibition of malignant mesothelioma cell matrix metalloproteinase production and invasion by a novel nutrient mixture. Exp Lung Res. 2006 Mar;32(3-4):69-79.
69. Roomi MW, Ivanov V, Kalinovsky T, Niedzwiecki A, Rath M. Antitumor effect of ascorbic acid, lysine, proline, arginine, and green tea extract on bladder cancer cell line T-24. Int J Urol. 2006 Apr;13(4):415-9.
70. Roomi MW, Ivanov V, Kalinovsky T, Niedzwiecki A, Rath M. In vivo and in vitro antitumor effect of ascorbic acid, lysine, proline, arginine, and green tea extract on human fibrosarcoma cells HT-1080. Med Oncol. 2006;23(1):105-11.
71. Roomi MW, Ivanov V, Kalinovsky T, Niedzwiecki A, Rath M. Inhibition of matrix metalloproteinase-2 secretion and invasion by human ovarian cancer cell line SK-OV-3 with lysine, proline, arginine, ascorbic acid and green tea extract. J Obstet Gynaecol Res. 2006 Apr;32(2):148-54.
72. Roomi MW, Ivanov V, Netke S, et al. In vivo and in vitro antitumor effect of ascorbic acid, lysine, proline and green tea extract on human melanoma cell line A2058. In Vivo. 2006 Jan;20(1):25-32.
73. Roomi MW, Roomi N, Ivanov V, et al. Inhibitory effect of a mixture containing ascorbic acid, lysine, proline and green tea extract on critical parameters in angiogenesis. Oncol Rep.2005 Oct;14(4):807-15.
74. Roomi MW, Roomi NW, Ivanov V, et al. Modulation of N-methyl-N-nitrosourea induced mammary tumors in Sprague-Dawley rats by combination of lysine, proline, arginine, ascorbic acid and green tea extract. Breast Cancer Res. 2005;7(3):R291-5.
75. Roomi MW, Ivanov V, Kalinovsky T, Niedzwiecki A, Rath M. In vitro and in vivo antitumorigenic activity of a mixture of lysine, proline, ascorbic acid, and green tea extract on human breast cancer lines MDA-MB-231 and MCF-7. Med Oncol. 005;22(2):129-38.
76. Roomi MW, Ivanov V, Kalinovsky T, Niedzwiecki A, Rath M. Antitumor effect of a combination of lysine, proline, arginine, ascorbic acid, and green tea extract on pancreatic cancer cell line MIA PaCa-2. Int J Gastrointest Cancer. 2005;35(2):97-102.
77. Roomi MW, Ivanov V, Kalinovsky T, Niedzwiecki A, Rath M. In vivo antitumor effect of ascorbic acid, lysine, proline and green tea extract on human prostate cancer PC-3 xenografts in nude mice: evaluation of tumor growth and immunohistochemistry. In Vivo. 2005 Jan;19(1):179-83.
78. Roomi MW, Ivanov V, Kalinovsky T, Niedzwiecki A, Rath M. In vivo antitumor effect of ascorbic acid, lysine, proline and green tea extract on human colon cancer cell HCT 116 xenografts in nude mice: evaluation of tumor growth and immunohistochemistry. Oncol Rep. 2005 Mar;13(3):421-5.
79. Roomi MW, Ivanov V, Kalinovsky T, Niedzwiecki A, Rath M. Antitumor effect of nutrient synergy on human osteosarcoma cells U-2OS, MNNG-HOS and Ewing’s sarcoma SK-ES.1. Oncol Rep. 2005 Feb;13(2):253-7.